Wiedźmin - dwutomowa reedycja

Korzystając z nowej fali popularności postaci Wiedźmina, jaką spowodował film, wydawnictwo Prószyński i S-ka postanowiło wznowić sześć komiksów, które wydało w latach 1993-1995 na łamach magazynu "Komiks". Zostały one wznowione w formie dwóch tomów, na dobrym papierze i w twardej oprawie. Prezentuje się to bardzo ładnie. Niestety ilustracja na okładce pierwszego tomu jest bardzo brzydka, na okładce drugiego tomu jest znacznie lepsza. Uzupełnienie rysunków stanowią całkowicie niedopasowane napisy w ostrej czerwieni i błękicie. Sprawia to niezwykle kiczowate wrażenie. W magazynie "Komiks" opowiadania były drukowane w innej kolejności, niż w reedycji, ponieważ komiks "Zdrada", który chronologicznie jest drugi, powstał jako ostatnia część cyklu. Każde opowiadanie poprzedzone jest w reedycji oryginalnymi okładkami.

Maciej Parowski do komiksu zaadaptował opowiadania "Droga, z której się nie wraca" (w komiksie "Droga bez powrotu), "Wiedźmin" (w komiksie "Geralt), "Mniejsze zło", "Ostatnie życzenie" i "Granica możliwości". Na podstawie pomysłu Sapkowskiego Parowski napisał scenariusz odcinka "Zdrada". Jest on dość kontrowersyjny fabularnie, bo choć autoryzowany przez Sapkowskiego, wiele wątków jest sprzecznych jego prozie. Chociaż trzeba przyznać, że Parowski dość dobrze wczuł się w styl Sapkowskiego. Scenariusze pozostałych komiksów zostały dobrze napisane. Mimo złagodzenia słownictwa oraz fabuły Parowski stworzył scenariusze, które dość dobrze oddają ducha oryginalnych opowiadań.

Jednak komiks to połączenie słowa i obrazu, a ten drugi element wypada znacznie słabiej. Bogusław Polch zdecydował się zrezygnować z precyzyjnego, technicznego stylu znanego z Funky Kovala, co nie wyszło mu na dobre. W "Wiedźminie" rysunki są niestaranne i brudne, chociaż na wielu widać potencjał twórczy autora. Nie ma on większych problemów z portretami, ale za to rysunkom brakuje tła i rozmachu. Kadrowane są nieciekawie, wąsko, brakuje im powietrza. Rysunki są sztuczne, mało w nich dynamiki. Dobrze jest przedstawiona makabra - naprawdę makabrycznie i odrażająco. Pewną rolę w niestaranności rysunku ma tusz, który na szkice Polcha kładli Krzysztof Lipka oraz Danuta Polch. Kreski i plamy tuszu są tłuste, rozlane, gubią szczegóły i ostrość rysunku. Kolory dodała Danuta Polch. Położone są zupełnie bez pomysłu, jaskrawe, zupełnie niedopasowane do sytuacji, czasami mocne podczas gdy powinny być przyszarzone. Ogólnie warstwa graficzna komiksu wypada niezbyt dobrze.

Jarek Obważanek

tom 1 - opowiadania "Droga bez powrotu", "Zdrada", "Geralt" 
tom 2 - opowiadania "Mniejsze zło", "Ostatnie życzenie", "Granica możliwości" Scenariusz: Andrzej Sapkowski, Maciej Parowski Rysunki: Bogusław Polch przy pomocy Krzysztofa Lipki i Danuty Polch Wydawca: Prószyński i S-ka

Każdy tom po 148 stron objętości, twarda oprawa, papier kreda