 |
|||||||||
|
Elektra: Assassin Scenariusz: Frank Miller Część 1 - 33 strony / sierpień 1986
Ona - zabójca, ninja - ucieka. On, agent S.H.I.E.L.D., łowca - ściga ją. Elektra Natchios i John Garrett. Stają naprzeciw siebie. Myśliwy staje się ofiarą. Zwrot. Stają ramię w ramię. Przeciw całemu światu. Chcą zabić kandydata na prezydenta. Ale jest jeszcze ktoś trzeci. Chastity McBride. Kolejny agent. Chce ich powstrzymać. Ona i cały amerykański wywiad. Czy im się uda? I kto tu tak naprawdę działa w słusznej sprawie? "Elektra: Assassin" została stworzona na przełomie 1986-87
roku przez Franka Millera (scenariusz) oraz Billa Sienkiewicza (rysunek)
jako ośmioczęściowa opowieść. Przenosi nas ona początkowo Jako, że scenariusz napisał Frank Miller, w komiksie spotykamy charakterystyczny
dla niego "tok opowiadania". Brak tu praktycznie dialogów,
ale za to mnóstwo narracji oraz monologów wewnętrznych postaci. Narracja
nie jest trzecioosobowa, ale prowadzą ją bohaterowie - początkowo na
plan pierwszy wysuwa się Elektra, potem to Garrett staję się głównym
bohaterem dramatu, a na końcu komiksu
Rysunek? Mistrzostwo świata. Bill Sienkiewicz w najlepszym wydaniu. Jego lekko rozmyta kreska, dodatkowo podkreślająca mroczność całej opowieści. Wydaje się, iż każdy rysunek przez niego namalowany mógłby być z powodzeniem osobnym obrazem. Oczywiście opowieść nie pozbawiona jest wad. Nie wszystkim spodoba się tok narracji, jej zawiła metaforyka (szczególnie w pierwszej części komiksu), innym nie przypadną do gustu różne wtrącenia (czasem dwustronicowe), w postaci raportów S.H.I.E.L.D, które to na nowo przestawiają, to co wydarzyło się na poprzednich kartkach. Jeszcze inni odwrócą się od utworu, bo uznają scenariusz za bardzo naciągany (co powiecie na krasnala - klona demolującego całe miasto? - chyba, że to kolejna metafora, której ja się nie dopatrzyłem). Podsumowując. Opowieść przypadła mi do gustu, choć czytałem lepsze komiksy Millera. Jest ona z gatunku tych, które można kochać i przeczytać jednym tchem lub znienawidzić i odrzucić po kilku przeczytanych kartkach. Wybór pozostawiam wam. Ale radzę po nią sięgnąć. A nuż wam się spodoba. Tomstoj |
|||||||||
w świat dzieciństwa Elektry, potem jej młodości, by w końcu zatrzymać
się w roku 1986 i pokazać wydarzenia, które dokonały się w małym miasteczku
San Consception w Południowej Ameryce. 
agent McBride. Poza tym opowieść jest mroczna i bardzo zmetaforyzowana.
Jak w każdym dziele Millera z tego okresu należy doszukiwać się różnorakich
ukrytych znaczeń, przenośni i aluzji do ówczesnego świata, szczególnie
politycznego. W tym komiksie doskonale to widać. Ze stanu analizy poczynań
Elektry wprowadza widza do wielkiej polityki, korupcjogennej i sztucznej.
Autor stawia bohaterów w obliczu końca "Zimnej Wojny", a na
skraju wybuchu III wojny światowej, gdzie Stany Zjednoczone i ZSRR wzajemnie
się o wszystko obwiniają, a losy świata zależą od wciśnięcia jednego
przycisku (który jest, notabene, w posiadaniu bardzo "zeschizowanego"
amerykańskiego prezydenta)