 |
|||||
|
"Cygan" tom 4 "Oczy czarne"
I tak oto znowu mamy okazję spotkać się z zawadiaką Cagojem, który jak zwykle za sprawą swych "ojców" (Smolederena i Mariniego), popada w niezłą kabałę. Początek albumu przynosi nam, (podobnie jak w albumie "Cygańska Gwiazda"), wspomnienia z dzieciństwa i to jeszcze z wcześniejszego okresu niż pobyt Cagoja i Oblivii w sierocińcu. Przedstawione tu lata, były to szczęśliwe dla Cyganów czasy. Cagoj był wtedy jeszcze małym szkrabem i uciekał przed ojcem, który próbował go uczyć grać na skrzypcach, aby dokazywać ze swoimi kuzynami W albumie splata się kilka różnych wątków. Cagoj zupełnie przypadkiem, po wielu latach spotyka na autostradzie przyjaciół z dzieciństwa Milenę i Mirna. Wychowywali się razem, ale potem ich rogi się rozeszły. Cagoj został truckeraem (o czym zresztą marzył od szczeniaka), a oni poświęcili się zarabianiu pieniędzy. Mirno obiecał bowiem swojej ukochanej, że nie pozwoli jej żyć w biedzie. To dla niej zajął się ciemnymi interesami. Jakie to interesy ? Przekonacie się jeśli sięgniecie po ten komiks. Ja osobiście byłem zaskoczony i równie zdegustowany jak Cagoj Można powiedzieć, że Egmont trafił w dziesiątkę, jeśli chodzi o czas, w którym ukazuje się komiks. Mamy tu bowiem niemieckich kiboli, którzy oglądają w telewizji Mistrzostwa Świata. Ciekawą postacią jest niebieskowłosa dziewczyna na wózku inwalidzkim. Pośrednio dzięki niej właśnie, Cagoj odkrywa tajemnice ciemnych interesów swojego kuzyna Mirno. Epizodycznie pojawia się też moja ulubiona postać czyli podła, ale jak zawsze piękna Czarownica. Jak zwykle największym atutem komiksu są rysunki Mariniego. Niestety jakoś nie przekonuje mnie zbytnio scenariusz Smolderena. Jest co prawda i tak lepiej niż w poprzednim albumie ("Dzień Cara"), ale mimo wszystko, "Oczy czarne" pozostają komiksem co najwyżej nieco powyżej średniej. Czyta się to dobrze, ale osobiście wolałbym trzymać w ręku trzecią część "Drapieżców"... aegirr Scenariusz: Thierry Smolderen |
|||||
