Z kadru filmowego do komiksowego:

„HIGHLANDER”, CZYLI OPOWIEŚĆ O NIEŚMIERTELNYM GÓRALU…

Część piata – Komiksy

 

Do chwili obecnej powstało dziewiętnaście komiksów, wydanych przez wydawnictwo Dynamite Entertainment, które specjalizuje się w kreowaniu „opowieści z dymkami” na podstawie znanych filmów lub seriali. Charakteryzują się one kilkoma wersjami okładek (większość z nich ma przynajmniej trzy wersje wykonane przez różnych autorów). W omawianych komiksach serii „Highlander” możemy znaleźć również zapowiedzi lub reklamy innych serii (i mini-serii) wydawanych przez to wydawnictwo, takich jak: „Xena: Warrior Princess”, „Battlestar Galactica”, „Witchblade: Shades of Gray”, „Army of Darkness”, „Darkman vs. Army of Darkness”, „Red Sonja” („Savage Red Sonja”, „Queen Red Sonja” itd), „The Lone ranger”, „Raise the dead”, „Savage Tales”, „Terminator: Infinity”, „The Boys”, „Project Super Powers”, „Zorro”, „Painkiller Jane” i innych.

 

„Highlander” – komiksy

 

Pierwszy komiks zatytułowany „Highlander #0” (tylko za 0,25$) został wydany w lipcu 2006 roku w stu tysiącach egzemplarzy. Opowieść o Nieśmiertelnym zajmuje zaledwie 15 stron tego zeszytu, reszta to reklamy oraz zapowiedzi nowych serii. Rozpoczęta tutaj opowieść jest kontynuowana w czterech kolejnych numerach. Zeszyty 0-4 wydane zostały w 2008 roku jako „Highlander Volume I: The Coldest War” (TPB i HC). Całość stworzyło trzech autorów. Scenariusz napisali: Brandon Jerwa i Michael Avon Oeming, rysunki wykonał Lee Moder. Cała seria konsultowana była z Davidem Abramowitzem, który był również konsultantem serii telewizyjnej i filmów z cyklu „Highlander”. Do numeru zerowego stworzone zostały dwie okładki: jedna autorstwa Gaberiela Dell’Otto oraz druga ze zdjęciem z filmu „Highlander”.

Głównym bohaterem tej mini-serii (zeszyty 0-4) jest Connor MacLeod. Akcja dzieje się niedługo po zakończeniu kultowego filmu z 1986 roku. Connor odebrał energię swojemu najgorszemu przeciwnikowi – Kurganowi, czy to jednak koniec? Jak wiemy z kolejnych filmów – oczywiście nie. Zeszyt zerowy rozpoczyna się w Paryżu, 25 kwietnia 1986 roku. Nieśmiertelna, agentka Interpolu, Tasya Desny wraz z innymi agentami, ściga ulicami uciekającego łysego, śmiertelnego mężczyznę z mieczem w ręku. Osaczony przez agentów uciekinier chroni się w nocnym klubie. Nic to jednak nie daje i agenci obezwładniają zbiega, który ma na piersiach wytatuowany w języku rosyjskim napis: „Może Być Tylko Kurgan”. Londyn, tuż po północy – Russell Nash (Connor MacLeod) odbiera telefon. To Tasya. Connor żegna się z Brendą (znamy ją z filmu) i wyjeżdża do Paryża. 26 kwietnia 1986 MacLeod dociera do paryskiej siedziby Interpolu. Czeka na niego dwójka nieśmiertelnych: Tasya Desny i Włoch Paul Furio. Jest również doktor Arman Volkov, stary znajomy Connora. Obecni przyglądają się poprzez szklaną szybę przesłuchiwanemu właśnie aresztowanemu dzień wcześniej mężczyźnie. Wygląd więźnia przypomina MacLeodowi jakieś dawne wydarzenia. W pewnym momencie pojmany oswabadza się i zabija strażników. Zanim ktokolwiek jest w stanie go powstrzymać, przykłada broń do swej skroni i popełnia samobójstwo. Ostatnie jego słowa to: „Ogień i śmierć”… Chwilę później spiker w telewizji informuje o największej w historii nuklearnej katastrofie w Czarnobylu. Wśród jego wypowiedzi pojawia się stwierdzenie o niespotykanym do tej pory „ogniu i śmierci”… Czy to przypadek, czy też to ludzie należący do Kurgana realizują jakiś dawno obmyślony plan, bez względu na to, że ich „pan” nie żyje… Connor nie czeka, aby snuć domysły. Natychmiast chce wyruszyć do Moskwy, aby wyplenić „robactwo”, które pozostało po Kurganie…

W ten oto sposób rozpoczyna się ta opowieść. Trzeba przyznać, że bardzo pomysłowe było połączenie opowieści o nieśmiertelnych z tak znaczącym i historycznym zdarzeniem, jak katastrofa reaktora w Czarnobylu. Graficznie Lee Moder również stanął na wysokości zadania.

Kolejne cztery części to zlepek przeplatających się zdarzeń z roku 1986 i lat 1963-64 roku. Cała historia nie jest już tak interesująca, jak wstęp z numeru zerowego, ale zacznijmy po kolei…

Do zeszytu „Highlander #1” okładki wykonali: Gaberiele Dell’Otto, Dave Dorman i Tony Harris. Connor, Tasya, Paul oraz doktor Volkov znajdują się w śmigłowcu w pobliżu Moskwy. MacLeod ucina sobie z doktorem pogawędką, w trakcie której ukazane są retrospekcje z przybraną córką nieśmiertelnego, Rachel (znamy ją z filmów). Po pewnym czasie podróżnicy docierają do celu podróży – małego lotniska wojskowego. Czekają już na nich słudzy Kurgana. Wystrzelona rakieta szybko sprowadza przybyszów na ziemię. Nikomu jednak nic się nie stało i po trudnym lądowaniu nieśmiertelni rzucają się w wir walki na miecze. W pewnym momencie dowodzący „Kurgańczykami” nakazuje im się wycofać. Chwilę później nasi przyjaciele zostają otoczeni na lotnisku przez siły zbrojne Związku Radzieckiego oraz KGB… Jeśli zaś chodzi o retrospekcje, to wszystko zaczyna się w 1963 roku w Moskwie. Chruszczow wzywa do swojego gabinetu doktora Armana Volkova i informuje, że całe jego laboratorium i badania zostają przeniesione w inne miejsce – do Berlina Wschodniego. Nad bezpieczeństwem tego przedsięwzięcia ma czuwać mężczyzna, którego mu przedstawia jako… towarzysza Kurgana. Tymczasem, w Nowym Jorku Connora odwiedza sierżant W. W. Hicks, który nie daje się zwieść opowieściom nieśmiertelnego, że to nie on służył z nim w armii w czasie drugiej wojny światowej, tylko jego ojciec. Sierżant potrzebuje pomocy MacLeoda. Doszły go pogłoski o dziwnych eksperymentach medycznych, jakie są przeprowadzane przez Rosjan we Wschodnim Berlinie. Chodzi o wyhodowanie superżołnierza, który nie je, nie śpi i jest nie do pokonania. Prosi więc Connora, aby się ten udał i sprawdził co się tam dzieje.

Pod koniec 2006 roku ukazał się „Highlander #2” z okładkami wykonanymi przez: Dave’a Dormana i Tony’ego Harrisa i Giuseppe Camuncolli. Opowieść toczy się dalej również dwutorowo. W 1986 roku (26 kwietnia około północy) nasi podróżnicy zostają aresztowani i przewiezieni do siedziby KGB w Moskwie. Tam zostają oskarżeni o dokonanie dzień wcześniej napadu w głównej siedzibie KGB i zabicie kilku strażników. Znalezione przy zatrzymanych miecze zdawały się potwierdzać tę teorię. W rzeczywistości włamania dokonał jeden z „Kurgańczyków”, który ukradł teczkę zawierającą informacje o ściśle tajnym projekcie pod kryptonimem „Temnotiye”. Tymczasem rozpoczynają się przesłuchania. Pierwsza wezwana zostaje agentka Desny. W trakcie rozmowy z agentem KGB wychodzi na jaw, że Tasya jest agentką rosyjską i tym bardziej Rosjanie są zaskoczeni, w jakim celu z nieznajomymi ludźmi, bez żadnego powiadomienia ich o tym, wdarła się potajemnie na terytorium ZSRR. Przesłuchanie nie układa się po myśli nieśmiertelnej, więc w jego trakcie zabija przesłuchującego ją agenta oraz strażników i uwalnia Connora, Furio i Volkova. Wszyscy wsiadają do pociągu i wyruszają na Syberię, nie wiedząc, że są śledzeni. Jeśli chodzi o historię z przeszłości (w 1964 roku), to Connor dociera do Berlina Wschodniego i zaczyna infiltrację. Wszystkie ślady prowadzą do starej katedry, gdzie żołnierze rosyjscy w wożą coś ciężarówkami. Na miejscu spotyka Tasyę Desny, a chwilę potem Paula Furio. Biorąc pod uwagę obecną sytuację i wagę misji, jaka mają spełnić, postanawiają połączyć siły. Docierają do kaplicy, gdzie widzą modlącego się pod ołtarzem Volkova. Po chwili znika on w bocznym wejściu. Idą za nim i docierają przez zamaskowane regałem przejście do podziemnej sali z tajemniczym laboratorium pełnym cylindrycznych kapsuł (kokonów) z ludźmi w środku. W chwili, kiedy Connor fotografuje to wszystko, wyczuwa kolejnego nieśmiertelnego. Do laboratorium wchodzi Kurgan i on również wyczuwa nieproszonych gości…

Na początku 2007 roku ukazał się „Highlander #3” z okładkami wykonanymi przez: Lee Modera, Stevena Sadowskiego oraz Dave’a Dormana. Jeśli chodzi o historię „teraźniejszą”, to mamy już 27 kwietnia 1986 roku i nasi podróżnicy znajdują się w pociągu gdzieś pomiędzy Moskwą i Syberią. Po pewnym czasie docierają na miejsce. Śledzący ich mężczyzna okazuje się jednym z „Kurgańczyków”. I to tyle, jeśli chodzi o „obecnie” dziejąca się historię. W tym numerze znacznie więcej miejsca (bo aż 18 z 22 stron) poświecono na retrospekcje. Wracamy więc do 1964 roku i laboratorium znajdującego się pod katedrą. Kurgan, jak tylko rozpoznaje wrogów, każe Volkovowi wypuścić zamkniętych w „kokonach” żołnierzy. Kapsuły się otwierają i wychodzą z nich potężni mężczyźni podobnego wzrostu, różniący się jednak rysami twarzy. Wszyscy mają na piersiach wytatuowany napis w języku rosyjskim: „Może Być Tylko Kurgan” i wszyscy trzymają w rękach miecze. Kurgan przedstawia ich jako „Temnotiye” – nowych rosyjskich żołnierzy, którzy nie są nieśmiertelni, ale znacznie bardziej wytrzymali na ból od zwykłych ludzi i w pełni lojalnie służą Kurhanowi, i – co najważniejsze – nie są zobowiązani do przestrzegania reguł, jakie mają nieśmiertelni, zatem mogą walczyć również na „świętej ziemi”, na której się znajdują. „Temnotiye” atakują i przez swoją przewagę liczebną spychają przeciwników do obrony. Nieśmiertelnym udaje się wybiec z laboratorium, zostają jednak otoczeni w katedrze przez „Kurgańczyków”. Walka w kościele toczy się. Tymczasem doktor Volkov, który zrozumiał, że „nowi żołnierze” są lojalni tylko wobec Kurgana i nie wygląda na to, aby służyli dobru ZSSR, postanawia uciec z laboratorium, zostawiając swoje badania. Włącza mechanizm samozniszczenia i przez studzienkę kanalizacyjną wychodzi na zewnątrz. Za chwilę straszny wybuch roznosi katedrę. Rozpada się podłoga w głównej sali Katedry i wszyscy walczący spadają do podziemnych pomieszczeń. Kurgan wraz ze swoimi ludźmi szybko się stamtąd wydostają. Nieśmiertelni, korzystając z zamieszania, kryją się, czekając aż przeciwnicy się oddalą. Później pomagają dostać się doktorowi Volkovowi do jego mieszkania, przybywają jednak za późno. Ludzie Kurgana ich uprzedzili i zabili żonę i córkę doktora. Nieśmiertelnym udaję się ich wyśledzić na lotnisku, kiedy wsiadają do przejętego wojskowego samolotu. MacLeod w ostatniej chwili dostaje się na jego pokład, a Paul, Tasya i Volkov podążają za nimi drugim ukradzionym samolotem. W czasie lotu, kiedy znajdują się już nad terytorium Syberii, Connor aatakuje Kurgana. Nie ma jednak szans w zamkniętej przestrzeni ze znacznie silniejszym przeciwnikiem. Wrogowie postanawiają wyrzucić go z samolotu. W chwili, kiedy otwierają drzwi, MacLeod chwyta Kurgana i razem z nim wypada z samolotu na znajdujące się poniżej jakieś fabryczne zabudowania…

Do zeszytu „Highlander #4” okładki wykonali: Dave Dorman, Tony Harris i Billy Tan. Komiks zaczyna się od momentu, w którym skończyliśmy poprzednio… Connor wypada z Kurganem z samolotu. Przebijają dach i wpadają do jakiejś fabrycznej hali. Obydwa samoloty zawracają i mniej lub bardziej szczęśliwie lądują w syberyjskim śniegu. Wszyscy biegną do hali, gdzie dostali się MacLeod z Kurganem. Zaczyna się walka. Paul i Tasya walczą z „Kurgańczykami”, a Connor ze swoim starym wrogiem. Tasya zostaje pokonana pierwsza. Następny pada Włoch. „Temnotiye” z mieczami przy ich gardłach czekają, aż ich „pan” pokona górala. Connor tym razem również nie ma szans z dużo silniejszym wrogiem. Kurgan przebija go mieczem i szykuje się do ścięcia jego głowy. MacLeoda ratuje doktor Volkov, który uruchamiając jakiś fabryczny reaktor wysyła strumień ognia prosto w Kurgana – wystrzeliwując go z fabryki daleko w dół zbocza do znajdującej się tam rzeki. „Kurgańczycy”, mimo że widzieli klęskę swojego „pana”, nadal nie chcą się poddać. Wybawieniem stają się radzieccy żołnierze, którzy wpadają do fabryki i zabijają kilku z nich. Reszta ucieka. Nieśmiertelni i doktor są wolni. Connor wraca do Nowego Jorku, gdzie oczekuje go Rachel. Odwożą go Paul i Arman, którzy planują kilkutygodniowy pobyt w Ameryce by następnie wrócić do Rzymu. Na Syberii zaś Kurgan wychodzi z lodowatej rzeki na brzeg… Przejdźmy teraz do wydarzeń z 1986 roku. Nasi podróżnicy przybywają na Syberię. Cały czas śledzeni z daleka przez „Kurgańczyków”. Prowadzeni przez Tasyę docierają do tajnej siedziby „Temnotiye”… To jednak pułapka. Okazuje się, że Tasya od samego początku współpracowała z ludźmi Kurgana. Agentka Desny chce, aby doktor Volkov pomógł jej wystrzelić rakietę z ładunkiem nuklearnym. Connor i Paul, otoczeni przez „Temnotiye”, nie mogą nic zrobić. Nagle Włoch spogląda porozumiewawczo na Connora i rzuca w jego kierunku swój miecz. Następnie biegnie wprost na Tasyę, która odwraca się i widząc blisko przeciwnika ścina bezbronnemu głowę. Quickening, który po tym powstaje, pozwala Connorowi na zyskanie pewnej przewagi i przebicie się przez wrogów. Staje naprzeciwko przywódcy ludzi Kurgana. Do walki jednak nie dochodzi, ponieważ Desny, która doszła już do siebie (po przejęciu energii Włocha), żąda, aby to ona mogła się z nim pojedynkować. Dla Connora Tasya nie jest przeciwniczką. Przywódca „Kurgańczuków” nie zamierza jednak czekać bezczynnie i zachodzi MacLeoda z tyłu. Tym razem również pomaga mu Volkov, który ostrzegając go w porę ratuje mu życie. Connor zabija „Kurgańczyka” i ścina głowę agentce Desny. Pojawia się kolejny Quickening… Connor wraca do Londynu. W domu czeka na niego Brenda…

„Highlander #5” jest jakby odpoczynkiem przed kolejną dłuższą historią. Cała opowieść zamknięta została w jednym zeszycie. Scenariusz napisał Brandon Werwa, a rysunki gościnnie stworzył Kevin Sharpe. Okładki narysowali: Homs, Pat Lee i niezawodny Dave Dorman. Connor MacLeod i jego nowo poślubiona żona Brenda spędzają w lokalu Sylwestra. Pojawia się również Duncan MacLeod. Wieczór miło się toczy i nadchodzi północ – mamy nowy rok (prawdopodobnie 1987). Duncan przez cały wieczór obserwuje odmienionego Connora. Zna go już tyle lat, jednak tym razem coś się zmieniło. Z Brendą jest zupełnie inny… Po skończonej imprezie wychodzą przed lokal i się żegnają. Connor wraca się po zapomniany kapelusz, a Brenda idzie wezwać taksówkę. Wychodząc za daleko na ulicę wpada pod nadjeżdżający samochód… Trafia do szpitala jej stan jest bardzo ciężki. Przechodzi trudną operację. Connor czuje, jakby walił się mu cały świat. Nie chce dalej żyć bez Brendy. Zrozpaczony Duncan próbuje go uspokoić. Niewiele to pomaga. Connor przypomina sobie czasy II wojny światowej i widzi wielu martwych przyjaciół… Na szczęście Brenda wraca do zdrowia i tydzień później już są znowu razem. Tym razem wszystko jeszcze wraca do normy…

„Highlander #6” zapoczątkował całkiem nową, długą historię, którą autorzy (scenariusz Brandona Jerwy i rysunki Kevina Sharpe’a) rozpisali na cztery kolejne zeszyty. Cała historia została w lutym 2008 roku wydana jako „Highlander Volume II: Dark Quickening”. Do każdego z tych numerów zostały stworzone po 4 wersje okładek przez takich autorów jak: Michael Avon Oeming, Pat Lee, Dave Dorman i David Michael Beck. Cała opowieść rozgrywa się w Londynie, gdzie Connor przeniósł swój „sklep z Antykami” i zamieszkał z Brendą. Historia rozpoczyna się 20 lutego 1987 roku… Connor w strasznym stanie dociera do domu, w którym mieszka jego kuzyn Duncan MacLeod. Nie chce opowiedzieć co mu się stało, w końcu pod naciskiem pytań Duncana, wyjawia mu prawdę. Razem z przejęciem energii Kurgana po ścięciu jego głowy, przejął od niego coś więcej – mroczną stronę jego duszy, która konsekwentnie zdaje się przejmować nad nim kontrolę. Connor nigdy nie szukał innych nieśmiertelnych, aby przejąć ich energię, wolał zaczekać aż to oni go odnajdą. Tym razem było inaczej. Opanowany przez mroczną stronę duszy Kurgana zabił dwoje z nich. Najpierw wyśledził kobietę (Katherine) i udał się za nią do hotelu w którym mieszkała. Włamał się do jej apartamentu i mimo, że próbowała się bronić ściął jej głowę. Później spotkało to mężczyznę na ulicy, który próbował ją pomścić. Connor nie był w stanie tego powstrzymać. Kiedy dokonał tych zbrodni słyszał w swoim umyśle triumfalny śmiech Kurgana… Duncan postanawia pomóc przyjacielowi. Wyjaśnia jego żonie sytuację i postanawiają, że Connor zamieszka u Duncana, dopóki nie zwalczy mroku, który go opanował. Po drodze wstępują do pubu na szklaneczkę szkockiej. Nie zdają sobie sprawy, że cały czas są obserwowani przez zamaskowaną kobietę, która działa na polecenie mężczyzny siedzącego w zaparkowanej w pobliżu limuzynie…

W „Highlander #7” znajdujemy kontynuację opowieści. Jest 24 lutego 1987 roku. Connor, Duncan, Brenda oraz Rachel wyjeżdżają pod Londyn na piknik. Wszystko jest w porządku. Brenda i Rachel przygotowują jedzenie, a kuzyni dla zabawy ćwiczą walkę na miecze. Nagle jednak Connor ponownie traci nad sobą panowanie i zabawa zamienia się w śmiertelny pojedynek. Nie jest w stanie nad sobą zapanować i jest gotowy ściąć Duncanowi głowę. Jedynie przerażone krzyki jego żony i Rachel (przybranej córki) przywracają mu na chwilę jasność umysłu. Nim jednak uda im się wyjaśnić całą sytuację, zostają zaatakowani. Trafieni małymi strzałkami w szyję zapadają w sen… Pojawiają się zamaskowane postacie, ubrane jak ninja. Przewodzi im mężczyzna z limuzyny i śledzącą ich poprzednio kobieta – Sakura. Porywają Connora i oddalają się. Po pewnym czasie Duncan i kobiety budzą się. Nigdzie jednak nie znajdują Connora… Mężczyzna, który go porwał nazywa się Gordon Byrne, jest nieśmiertelnym i przewodzi jednemu z klanów wojowników ninja. W 1633 roku trafił do Japonii, gdzie został uczniem nieśmiertelnego Kintaro. Przywódca klanu wyszkolił Byrne’a i jak tylko stwierdził, że jest na to gotowy – zabił go, aby mógł odrodzić się jako nieśmiertelny. Wyjawił mu wszystkie sekrety nieśmiertelnych i ustanowił swoim zastępcą. Gordon szybko skorzystał z nadarzającej się okazji i wkrótce potem zakradł się do swojego mistrza, kiedy ten medytował i ściął mu głowę, by przejąć jego energię. Od tego czasu dowodził klanem. Przypadek Connora go zafascynował. Umieścił go przytwierdzonego do olbrzymiego koła z przypiętymi elektrodami. Chce przy pomocy tortur, aby MacLeod zatracił własną osobowość i całkiem poddał się ciemnej stronie w jego duszy, którą zyskał dzięki Dark Quickening po ścięciu Kurgana. Tymczasem Duncan, szukając kuzyna, spotyka kobietę, nieśmiertelną Kameke Minota, która ofiarowuje mu swoją pomoc w odnalezieniu Connora. Kameke również była uczennicą Kintaro i teraz ma jeden cel – zabić Byrne’a, jego zabójcę. Razem odnajdują siedzibę Gordona i włamują się do niej. Czeka ich jednak powitanie. Naprzeciwko nim staje kilku wojowników, Sakura i… Connor MacLeod, który przekroczył granicę mroku…

W „Highlander #8” kuzyni stają naprzeciwko siebie i rozpoczyna się walka. W tym samym czasie Kameke broni się przed Sakurą i pięcioma innymi zamaskowanymi wojownikami. Duncan staje w trudnej sytuacji odpierając wściekłe ataki Connora tak, aby nie zrobić mu krzywdy. Kameke Minota jest bardzo dobrą wojowniczką, pokonuje swoich przeciwników i zmusza Sakurę do ucieczki. Tymczasem Connor zyskuje przewagę, wytrąca kuzynowi miecz i przygotowuje się do ścięcia jego głowy. W ostatniej chwili Duncana ratuje znaleziona na podłodze dmuchawka z usypiającymi strzałkami. Jedną z nich wydmuchuje w stronę Connora, który traci przytomność. Śpiącego nieśmiertelnego umieszczają pod opieką dobrego przyjaciela Duncana. Możemy się teraz zapoznać z retrospekcją, dziejącą się w 1851 roku w Teksasie. Connor dostał od przyjaciela, Sundy Kastagira list, w którym prosił go o przywiezienie do kopalni, gdzie się znajdował, bardzo specyficznych leków. Kuzyni, po wielu perypetiach, odnajdują kopalnię i Kastagira, jednak zamiast miłego przywitania, zostają przez gospodarza zaatakowani. Okazuje się, że Sunda przeżył Dark Quickening i znajduje się bardzo blisko przekroczenia granicy mroku opanowującego jego umysł. Kastagir zna starożytne rytuały, które pomogą mu przeciwstawić się ogarniającej go ciemności. Prosi MacLeodów o zamurowanie wejścia do kopalni i przystępuje (przy pomocy specyfików dostarczonych przez Connora) do specjalnych rytuałów i medytacji. Po kilku dniach udaje mu się pokonać ciemność i całkowicie przejmuje kontrolę nad swoim umysłem. Wychodzi z kopalni i każdy rusza w swoją stronę. Connor prosi wtedy Duncana, aby mu przysiągł, że jeśli kiedykolwiek jemu stanie się coś takiego, zrobi, co konieczne, aby go powstrzymać. Duncan nie chce złożyć takiej obietnicy… Wracamy do czasów obecnych. Connor, przywiązany do łóżka w kabinie z wejściem zabezpieczonym cyfrowym zamkiem, znajduje się na jachcie należącym do Hugh Fitzcairne’a. Tymczasem znajdującym się w „sklepie z Antykami” Brendzie i Rachel składa wizytę Gordon wraz z Sakurą. Chcą porwać kobiety. Zanim jednak dochodzi do czegokolwiek, w drzwiach pojawiają się Duncan z Kameke… W tej samej chwili na jachcie Connor się budzi i widzi nad sobą złowieszczą postać Kurgana…

Cała historia kończy się w „Highlanderze #9”. W „sklepie z antykami”, należącym do Connora, dochodzi do walki. Kameke pojedynkuje się z Byrnem, a Duncan próbuje uchronić znajdujące się tam kobiety przed Sakurą. MacLeod zabija Sakurę przebijając jej serce mieczem, po czym ucieka z Brendą i Rachel ze sklepu. Prawo zabrania włączać się w walkę innych nieśmiertelnych. Kameke pozostaje sama z Gordonem i… przegrywa. Po chwili wybucha energia Quickeningu, niszcząc wnętrze sklepu. Przybyła policja znajduje tylko zwłoki Kameke z odrąbaną głową… Gordon znika. Duncan wraca z kobietami na jacht należący do Hugh. Connor tymczasem przeżywa swoją własną walkę. Toczy ją z Kurganem opanowującym jego umysł… i wygrywa. Na jacht przypływa Gordon Byrne, ściągnięty przez Fitzcairne’a. Chce zabić Duncana, aby odzyskać Connora. Wpada jednak w pułapkę. Cały jacht jest „błogosławiony”, ponieważ był jednym ze statków należących do floty papieskiej. Rachel spycha Gordona z pokładu do małej łódki przymocowanej przy burcie. Duncan przygotowuje się właśnie do walki z nim, kiedy pojawia się Connor i rzuca się na Byrne’a. Walka trwa krótko w tej bardzo ograniczonej przestrzeni i MacLeod ścina głowę przeciwnika. Następuje Quickening, który z brzegu obserwuje przez lornetkę policjantka, Wiktoria. Jak się okazuje jest ona zaprzyjaźniona z Hugh, który tłumaczy przyjaciołom, że jest ona „Obserwatorką”…

I to koniec tej opowieści. Najbardziej zaskakujące jest w niej przedstawienie czytelnikom Wiktorii, należącej do „Obserwatorów”. Sugeruje to, że już w 1987 roku Duncan wiedział o „Obserwatorach”, tymczasem według serialu pierwszy raz usłyszał o nich w 1994 roku od Joe Dawsona. Dziwna niekonsekwencja, szczególnie jeśli całość konsultowana była z Davidem Abramowitzem.

Do końca 2007 roku zostały wydane jeszcze trzy ostatnie części komiksowej wersji „Highlander”. Scenariusz do nich ponownie napisał Brandon Jerwa, rysunkami zaś zajął się Carlos Rafael i trzeba przyznać, że jest to najciekawiej narysowana część tej serii. Całość została wydana w lipcu 2008 roku jako „Highlander Volume 3: Armageddon”. Akcja opowieści dzieje się po wydarzeniach z filmu „Highlander: Endgame”, po tym jak Duncan był zmuszony zabić Connora i przejąć jego energię.

Historia rozpoczyna się w „Highlander #10”, do którego okładki narysowali: Michael Avon Oeming, Fabio Laguna, Joe Prado i Alecia Rodriguez. Jest 15 marca 2012 roku, Nowy Jork. Duncan pospiesznie idzie w kierunku dużego wieżowca i dzwoni domofonem do mieszkania 313. Po chwili na dole zjawia się Methos, który chce z nim porozmawiać w czasie spaceru ulicą, ponieważ tak będzie bezpieczniej. Przyjaciele rozmawiają o coraz częstszych zaginięciach i morderstwach nieśmiertelnych. Wygląda na to, jakby ktoś celowo i systematycznie ich mordował. Mimo że przyjaciele są w ciągłym ruchu i tak są przez kogoś podsłuchiwani i nagrywani. W pobliżu zaś znajduje się zaparkowana furgonetka, gdzie przekierowana zostaje cała ich rozmowa. W pewnej chwili Duncan i Methos wyczuwają innego nieśmiertelnego. Nadlatuje nieoznakowany helikopter, z którego wyskakuje zamaskowana nieśmiertelna z dwoma mieczami. Wskazuje na Methosa, że chce z nim walczyć. Najstarszy nieśmiertelny krok po kroku zyskuje przewagę nad przeciwniczką. W pewnej chwili zrywa z jej głowy kaptur i odkrywa, że nieśmiertelna ma całkiem ogoloną głowę. W chwili, kiedy chce ściąć jej głowę, słyszy tylko metaliczny odgłos. Zaskoczony, z odrętwiała ręką zostaje przez nią zepchnięty do płytkiej płynącej poniżej rzeczki. Teraz do akcji wkracza Duncan… Nie idzie mu zbyt dobrze, kiedy pojedynek zostaje przerwany przez zamaskowane postacie z bronią maszynową, wybiegające z nadjeżdżającej furgonetki. Tymczasem nieśmiertelna skacze do rzeki i wyciąga Methosa, a następnie przywiązuje go do rzuconej z kołującego cały czas powyżej helikoptera liny i razem z nim dostaje się na jego pokład. Zamaskowani napastnicy zaczynają strzelać do helikoptera, który odpowiada z ciężkiej broni maszynowej. Na linii strzału nagle znajduje się Duncan i zalany krwią pada na trawę. Helikopter odlatuje… Drzwi furgonetki otwierają się, w środku znajduje się Joe Dawson, który karze swoim ludziom zabrać MacLeoda i odjeżdżają… Po ożyciu Duncan i Joe ucinają sobie małą pogawędkę. Nie widzieli się ponad sześć lat, od czasu śmierci Connora. Dawson wyjaśnia MacLeodowi, że za zniknięcia i zabójstwa nieśmiertelnych prawdopodobnie odpowiedzialna jest tajna organizacja „Oko”, którą prowadzi Idima Nahru, niegdyś członkini „Obserwatorów”. Po tym jednak, jak stwierdziła, że jest prorokiem i ma wizje końca świata, które próbowała wprowadzić w życie, została z organizacji usunięta. Założyła wtedy własną sektę, gdzie przewodziła fanatykom wierzącym w jej wizje. „Obserwatorzy” nie wiedzą, gdzie znajduje się siedziba organizacji „Oko”. Podejrzewają jednak, że to ona stoi za morderstwami nieśmiertelnych, którzy wycofali się już z „gry” oraz porwaniami tych, którzy cały czas w niej uczestniczą. Dawson proponuje Duncanowi, aby dał się porwać i doprowadził „Obserwatorów” do głównej siedziby organizacji. Daje mu czas do zastanowienia. Kiedy go zostawia, Duncan ma ponownie wizję śmierci Connora a następnie… kuzyn „odwiedza” go osobiście. Jak się okazuje, od czasu, kiedy Duncan przejął jego energię, osobowość Connora zajęła w jego umyśle stałe miejsce. Nawiedza go we śnie i na jawie, doradzając mu i rozmawiając z nim na różne tematy. Tym razem jednak Duncan nie wdaje się w rozważania – podjął już decyzję. Zgadza się na plan Dawsona… Pięć dni później budzi się w celi w Tunezyjskiej twierdzy, głównej siedzibie organizacji „Oko”. Drzwi jego celi otwierają się i wychodzi na wielką arenę, której widownia jest członkami organizacji. Ma walczyć z jakimś innym nieśmiertelnym. Przeżyć może tylko jeden… Właśnie otwierają się drzwi od celi jego przeciwnika… To Methos.

W „Highlander #11” znajdujemy kontynuację opowieści. Okładki do tego zeszytu wykonali: Michael Avon Oeming, Fabio Laguna, Jean Dias i Alecia Rodriguez. Siedząca na trybunie Idima Nahru nakazuje rozpocząć pojedynek. Naprzeciwko siebie stają z mieczami Duncan i Methos… W tym czasie, w pobliżu twierdzy, znajdują się uzbrojeni najemnicy. To „Obserwatorzy”, których sprowadził wszczepiony Duncanowi sygnał naprowadzający. Właśnie rozważają atak, kiedy zostają bezgłośnie zaatakowani i wyrżnięci przez członków „Oka”… W twierdzy zaś, na arenie, nieśmiertelni zaczynają walkę. Przyjaciele jednak nie chcą ze sobą walczyć i po cichu uzgadniają dalszą strategię. Ich nieco teatralna walka wzbudza jednak nieufność nieśmiertelnej (tej, która porwała Methosa) – Nibili. Natychmiast zostaje jednak uspokojona przez Idimę – tak ma być, bo tak zostało przepowiedziane. W pewnej chwili Methos przekonuje Duncana, że ma plan ucieczki, potrzebuje jednak do tego jego przegranej. Duncan się zgadza. Powalony przez Methosa, pada na ziemię. Najstarszy nieśmiertelny zamierza się na niego mieczem, jednak na znak protestu wbija go w ziemię i rezygnuje z dalszej walki. Zostaje natychmiast przez strażników zabrany. Walka MacLeoda nie została jednak zakończona. Inny więzień żąda pojedynku z Duncanem… Nahru zgadza się i na arenę zostaje wypuszczony brodaty mężczyzna. Nieznajomy uzbrojony we francuską szpadę natychmiast rzuca się na MacLeoda. Duncan zmuszony jest odpierać jego dzikie ataki… Tymczasem Methos prowadzony przez strażników do swojej celi dostrzega wnoszonych zamordowanych żołnierzy. Desperacko rzuca się na swoich prześladowców dusząc ich własnymi kajdanami. Zabija wszystkich, z wyjątkiem jednego, którego zmusza do wyjawienia sekretów twierdzy… Walka Duncana zostaje szybko zakończona. Nieznajomy próbuje przekonać go, że on również ma plan wydostania się i wystarczy, że Szkot go posłucha… ale MacLeod nie daje się nabrać i przebija szybko jego serce swoim mieczem. Nie zgadza się jednak na obcięcie głowy, ani oddanie swojego miecza. Idima wysyła więc strażników, którzy okrążają Duncana. Po chwili nieśmiertelny zabija ich wszystkich. Do walki wkracza nieśmiertelna Nubila i po krótkiej walce przebija ciało MacLeoda. Kiedy Duncan umiera, przychodzi do niego Connor i pokazuje mu wszystko, co się dzieje dookoła. Methos uwalnia wszystkich nieśmiertelnych. Idima zostaje zabrana przez swoją eskortę w bezpieczne miejsce. Nagle Duncan dostrzega wśród biegnących nieśmiertelnych znajome kobiece twarze. To Cerdwyin i Amanda. W chwili, kiedy ożywa, kobiety podnoszą go z ziemi… Trwa ewakuacja Idimy. Nieśmiertelni postanawiają ją zatrzymać. Do pogoni za odjeżdżającym opancerzonym pojazdem, w którym wywożona jest przywódczyni „Oka”, przyłącza się pięć osób: Duncan, Methos, Amanda, Cerdwyin i nieznajomy z francuską szpadą (nazywany Francuzem). Drogę zagradza im Nubila. Duncan rozpoczyna z nią pojedynek. Pozostała czwórka nieśmiertelnych zatrzymuje pojazd i wyciąga ze środka starą Idimę. Duncan, po krótkiej walce, pokonuje przeciwniczkę, rozbija chroniąca jej szyję metalową osłonę i ścina głowę. W tej chwili rozlega się triumfalny śmiech przywódczyni „Oka”. Twierdzi ona, że to, co właśnie uczynił Duncan, jest początkiem końca… W metalowej osłonie Nubili był ukryty przekaźnik i w momencie, kiedy Duncan go przeciął, wysłał zakodowany sygnał. Nieśmiertelni, niedowierzając w słowa staruszki, wychodzą przed twierdzę i widzą na horyzoncie atomowy grzyb po wybuchu…

„Highlander #12” wydany na koniec 2007 roku kończy opowiadaną historię i kończy również całą serię „Highlander”. Okładki do niego wykonali ci sami autorzy, co do poprzedniego numeru. Stara przywódczyni twierdzi, że wybuch, który widzą, to początek… Nie chce jednak wyjawić, jakie miały być jej dalsze plany. Nagle Duncan dostrzega wizję pobliskiego portu, w którym znajduje się statek ze znakiem „oka”, wyładowany bronią nuklearną. To wspomnienia Nubili, które przebijają się w jego umyśle, po tym jak zabrał jej energię. Nieśmiertelni postanawiają za wszelką cenę zatrzymać ten statek. Bohaterowie zabierają z twierdzy helikopter i lecą w kierunku portu. Po drodze wysiadają Amanda i Cerdwyin, które chcą pomóc mieszkańcom pobliskiego miasta, zniszczonego po wybuchu bomby. Statek już wypłynął, jednak dostają się helikopterem na jego pokład. Wykorzystując jako zakładniczkę zabraną ze sobą Idimę, zmuszają żołnierzy z organizacji „Oko”, znajdujących się na statku, do zaprowadzenia do pomieszczenia z bronią. Znajdują dużą salę wypełnioną gotowymi do wystrzelenia rakietami balistycznymi. W tym czasie statek zostaje zaatakowany przez inny helikopter. To „Obserwatorzy”, dowodzeni przez Joe Dawsona. Methos przyłącza się do walki. W pomieszczaniu zostaje tylko Duncan, umierająca od napromieniowania Idima i Francuz… MacLeod jest niespokojny. W wizji widział na statku innego nieśmiertelnego, który im zagrażał. Nie myli się – Francuz należy do „Oka” i w tym właśnie momencie wyzywa go na pojedynek. Przybyli do pomieszczenia Methos z Dawsonem widzą walczących nieśmiertelnych obok atomowej broni, decydują o natychmiastowej ewakuacji. Wszyscy uciekają ze statku. Jeśli nastąpi Quickening”, nikt tego nie przeżyje… Connor (w umyśle Duncana), próbuje nakłonić go do zaprzestania walki i rozpoczęcia rozbrajania głowic. Ostrzega go, że po takim wybuchu może dochodzić do zdrowia dekadami… Duncan nie słucha i ścina głowę Francuza (nigdy nie poznał imienia przeciwnika). Następuje straszliwy nuklearny wybuch… Trzy miesiące później, nad grobem Connora MacLeoda spotykają się trzy osoby – Methos, Joe Dawson i… Duncan MacLeod, który żegna się ostatecznie ze swoim kuzynem. Widać po nim skutki wybuchu. Włosy już mu trochę odrosły, ale na twarzy widać jeszcze oparzenia i ubytki skóry po promieniowaniu. Przyjaciele opijają spotkanie w pobliskim pubie, po czym się żegnają. Joe pyta Duncana, co teraz zamierza – ten jednak odpowiada tylko, że wyrusza szukać własnego przeznaczenia…

Seria „Highlander” została zakończona. Jak podawało wydawnictwo – w stopce każdego z zeszytów – opisane dwanaście zeszytów składały się na „Vol 1”. Komiksowe przygody nieśmiertelnych nie zostały jeszcze zakończone. W 2008 roku to samo wydawnictwo wydało czteroczęściową mini-serię zatytułowaną „Highlander: Way of the Sword”.

Jest to bardzo interesująca opowieść, której autorem scenariusza jest J. T. Krull, a rysunki perfekcyjnie wykonał ponownie Carlos Rafael. Seria posiada tylko jedną wersję okładek zaprojektowanych i wykonanych przez Jeana Diasa. Cała mini-seria opowiada historię miecza – Masamune. Do tej pory wiedzieliśmy tylko, że ta japońska katana z rękojeścią, na której wygrawerowana była głowa smoka, należała do Ramireza i po jego śmierci stała się własnością Connora. Dzięki tej komiksowej mini-serii poznajemy całą historię tego miecza…

Pierwsza część „Highlander: Droga miecza” rozpoczyna się w 1804 roku na oceanie Atlantyckim na pokładzie „HMS Vicotry”. Connor MacLeod bierze udział w wojnie napoleońskiej po stronie Anglików… Szkot, który tyle razy walczył przeciwko Anglikom o odzyskanie niepodległości, w przypadku zagrożenia ze strony Francuzów bez wahania przyłącza się do swoich niedawnych wrogów. Tym razem, biorąc udział w jednej z morskich potyczek pod rozkazami admirała Nelsona, spotyka na swojej drodze ponownie Kurgana, który walczy po stronie Francuzów. Nie zważając na bitewną zawieruchę, obaj nieśmiertelni stają do pojedynku. Kurgan jest bardzo pewny siebie, ale popełnia błąd – bierze zbyt duży zamach mieczem, który omija MacLeoda, ale trafia w innego żołnierza, walczącego nieopodal. Na ułamek unieruchamia to broń Kurgana, co wykorzystuje Connor, wbijając w jego pierś swój miecz aż po rękojeść. W tym samym momencie wystrzelona salwa armatnia łamie maszt, który spada wprost na Kurgana, odrzucając MacLeoda do tyłu. Inny kawałek odłamanego masztu unieruchamia chłopca okrętowego. Francuski okręt płonie. Connor walczy ze sobą przez chwilę… Decyduje się w końcu pomóc chłopcu. Wyciąga go spod połamanej belki i ucieka z tonącego już okrętu wroga. Kurgan pozostaje na okręcie… A z nim miecz MacLeoda – Masamune.

Następnie przenosimy się do roku 1966, do Londynu. Zajmujący się handlem dziełami sztuki Ian podsłuchuje w pubie dwóch mężczyzn, z których jeden – Antonio Direnzo, jest w posiadaniu pięknego miecza… Jest to bardzo wyjątkowy miecz. Ian go rozpoznaje. Wie, że jego przyjaciel Russel Nash poszukiwał zawsze tego właśnie miecza. Dzwoni więc do niego, do Nowego Jorku. W ten oto sposób Connor MacLeod ląduje w Londynie. Na lotnisku wita go Ian i powiadamia o tym, że miecz znajduje się już we Francji. Connor i jego przyjaciel wyruszają do Paryża… Spacerując paryskimi ulicami MacLeod spotyka innego nieśmiertelnego – Guerina Billuada, który wyzywa go na pojedynek. Szkot proponuje miejsce ich kolejnego spotkania (północ „Pont Royal”), po czym razem z Ianem kontynuują poszukiwania miecza. W czasie tych poszukiwań MacLeod poznaje interesującą kobietę – Elisabeth, która ma dużą wiedzę o dziełach sztuki oraz informacje o niedostępnych dla szerszego grona tajnych aukcjach. Po kolacji z piękną Elisabeth, Connor wraca do pokoju hotelowego, który dzielił z Ianem i… odkrywa przyjaciele w kałuży krwi, zamordowanego przy pomocy miecza. MacLeod jest pewny – to Guerin. Wyrusza więc na poszukiwanie nieśmiertelnego. Znajduje go po pewnym czasie i mężczyźni zaczynają pojedynek. Walka rozpoczęta na dachach domów, wkrótce przenosi się na ulicę, aż lądują na świętym gruncie… W dodatku jest to miejsce, gdzie Connora oczekuje Elisabeth. Nieśmiertelni „zawieszają” tymczasowo broń. Tajna aukcja, na której może się pojawić Masamune już się rozpoczyna…

Kolejna część rozpoczyna się w 1918 roku w Galluzo we Włoszech. Ojciec Francesco, mnich i zarazem nieśmiertelny, umawia się na spotkanie z dala od Klasztoru z dwoma rosyjskimi dziewczętami: Stasyą i Natashą… Mnich nie jest tak bogobojny, za jakiego chce uchodzić i sprowadziła go w to miejsce nie pomoc biednym zagubionym duszom, a chęci bardziej przyziemne. Dziewczęta jednak również nie są tymi, za które się podawały. Cała sytuacja to pułapka, którą zastawił Kurgan na nieśmiertelnego. Francesco oddalił się za bardzo. Pierwszy raz od bardzo dawna nie chroni go „poświęcona ziemia”. Bezbronny jest łatwym celem dla Kurgana, który ścina mu głowę i przejmuje jego moc. Jeśli zaś chodzi o rosyjskie dziewczęta, to Kurgan w zamian za pomoc spędza z nimi noc. Jego „hojna” zapłata nie wystarcza jednak Rosjankom i w momencie, kiedy zasypia, okradają go z wszystkiego, co ma, łącznie z jego koniem oraz siodłem, przy którym Kurgan miał przymocowany miecz swojego wroga – Masamune… Kolejna część układanki, którą jest historia tego niezwykłego miecza jest już na miejscu… Wracamy więc ponownie do roku 1966. W Paryżu Connor trafia na tajną aukcję, gdzie spotyka wielu nieśmiertelnych. Jednym z nich jest stary przyjaciel – Sunda (poznaliśmy go w „Highlander #8”). MacLeod z uwagą i coraz większym zdenerwowaniem obserwuje kolejne eksponaty w tej niezwykłej aukcji… Masamune jednak się nie pojawia. Zirytowany zwierza się ze swojego kłopotu przyjaciółce. Okazuje się, że Elisabeth jest siostrą Antonio Direnzo i wie bardzo dużo o mieczu, w którego posiadanie wszedł jej brat. Masamune znalazł już kupca, dlatego został wycofany z tej aukcji. Został nim nieśmiertelny – Toshiro Nakayata i jutro ma nastąpić finalizacja umowy kupna. Rozżalony Connor pociesza się w ramionach Elisabeth, nad ranem zaś wymyka z jej mieszkania i wyrusza w poszukiwaniu Guerina. Jego przyjaciel nie został jeszcze pomszczony. Nieśmiertelni spotykają się i dochodzi do kolejnego pojedynku. Rozpoczęta przed wejściem do kina walka przenosi się wkrótce na salę kinową. Tam nieśmiertelny ścina głowę Billuada i odbiera jego energię. Dowiaduje się jednak czegoś zaskakującego. Tuż przed śmiercią Guerin wypiera się, aby w jakikolwiek sposób miał związek ze śmiercią Iana. Któż więc zabił – i z jakiego powodu – przyjaciela MacLeoda? Tymczasem dochodzi do finalizacji zakupu Masamune. Antonio przekazuje miecz Nakyato, jednak zamiast pieniędzy otrzymuje od nieśmiertelnego jedynie śmierć. Toshiro z jakiegoś powodu uważa, że miecz ten jest jego własnością i mu się prawnie należy, nie zamierza więc za niego płacić…

Kolejna cześć rozpoczyna się w starożytnej Grecji w 479 roku przed nasza erą w czasie bitwy pod Platejami. Grecy odpierają siłę przeważającego najeźdźcy (dla przypomnienia ukazana w „300” Franka Millera bitwa pod Termopilami wydarzyła się w 480 r. p.n.e.). W jednym z walecznych Greków rozpoznajemy naszego starego znajomego – Ramireza. Tym razem spotkał on jednak godnego siebie przeciwnika – nieśmiertelnego Kurgana. Siła, szybkość i niespotykana wręcz zwierzęca nienawiść, jaką owładnięty jest Kurgan, przezwycięża świetną technikę, jaką posługuje się Ramirez. Jest jednak coś, co wyrównuje szanse w tym pojedynku – Masamune. W decydującym momencie niezwykły miecz kruszy oręż przeciwnika i strąca Kurgana w dół zbocza, na jakim toczy się walka, w największą ciżbę walczących poniżej. Całą historię tej potyczki opowiada Connorowi sam Ramirez – w 1541 roku, w Szkocji… Przenosimy się ponownie do 1966 roku, doWłoch. MacLeod pomaga Elisabeth w odwiezieniu ciała jej zamordowanego brata w ich rodzinne strony, do miasta, które najbardziej kochali – Florencji. Nad grobem Antonia Connor postanawia pomścić brata Elisabeth i zabić Toshiro. Wyrusza więc do Japonii. W japońskim teatrze odwiedza starą znajomą – Amikę. Dowiaduje się od niej, kim jest Toshiro i gdzie go znaleźć. Po zebraniu wszystkich informacji, których potrzebował i przeprowadzeniu małego rozpoznania w terenie, Connor rusza do rezydencji, w której mieszka nieśmiertelny. Zabija wszystkich jego strażników, a następnie staje przed nim gotowy do walki. Toshiro ma jednak Masamune. Pojedynek jest bardzo wyrównany, aż do momentu, kiedy impet walki wyrzuca obu walczących przez drzwi balkonowe, na znajdujący się na pierwszym piętrze taras. Toshiro, wykorzystując nieuwagę Connora, wbija miecz w jego ramię. MacLeod jest jednak bardzo zdesperowany, aby odzyskać Masamune. Przytrzymuje miecz w swoim ciele wraz z ręką, która go dzierży, a następnie, używając własnego miecza, obcina ją w nadgarstku.. W końcu wyrzuca japońskiego nieśmiertelnego z tarasu i wyjmuje miecz z ramienia. Wreszcie ma Masamune. Postanawia nie ścigać nieśmiertelnego, w końcu to tylko kwestia czasu, kiedy spotka go ponownie i zabije. Odchodzi więc, zostawiając na tarasie drgającą jeszcze dłoń przeciwnika, a poniżej w ogrodzie, dyszącego nienawiścią Toshiro Nakayatę…

W ten oto sposób dotarliśmy do ostatniej, czwartej części „Drogi miecza”. Tym razem również na pierwszych stronach poznajemy dawne dzieje Ramireza. Jest on narratorem także tego fragmentu opowieści. Przedstawia się nam jako Tak-Ne. Jest rok 593 p.n.e., Japonia. Narrator poślubia księżniczkę Shahiko, córkę wielkiego i możnego pana Masamune. Jej ojciec, oprócz córki, wręcza swojemu zięciowi rzecz niezwykłą. Jedyny wykonany przez siebie miecz. Miał go otrzymać przybrany syn Masamune – Ren, ale w miarę jak dorastał, jego ojczym widział rosnące w nim zło i nienawiść do całego świata. Nie chcąc oddać w jego ręce miecza, jedynego w swoim rodzaju, wykonanego ze znalezionej kiedyś niezwykłej rudy żelaza, który miał symbolizować honor, wręcza go swojemu zięciowi… Ren jednak nie zamierza zrezygnować z miecza. Jak się później okazuje, tak jak Tak-Ne, również zostaje nieśmiertelnym. Przeżywa go jednak. I w chwili obecnej poznajemy go właśnie jako… Toshiro. Ren, gnany nienawiścią, wyrusza do Włoch, gdzie według jego informacji udał się MacLeod. Nienawidzi on Connora z dwóch powodów: ponieważ odebrał mu prawą dłoń oraz miecz, którego obsesyjnie pragnął zdobyć przez prawie dwa i pół tysiąca lat. Odnajduje MacLeoda we Florencji, kiedy spaceruje z Elisabeth po ogrodzie Boboli. Do kikuta prawej ręki, zamiast dłoni, ma przymocowany miecz. Uzbrojony w ten sposób w dwa miecze, rani on ciężko Connora w pierś. I to byłaby zapewne ostatnia walka naszego bohatera, gdyby nie włączyła się w nią Elisabeth, która podniosła upuszczony przez MacLeoda Masamune i żądna zemsty za brata, przebiła nim plecy Toshiro. Zapłaciła jednak za ten czyn swoim życiem. Spowodowało to, że w zrozpaczonego po jej śmierci Connora wstąpił nowy duch walki i rzucając się na przeciwnika pokonał go odcinając mu głowę jego własną bronią – wyłamał w łokciu jego rękę, po czym korzystając z przytwierdzonego do niej miecza, skierował ją w stronę szyi właściciela i dokonał dekapitacji. Biedną Elisabeth pochował zaś obok brata i opuścił Florencję…

W ten oto sposób kończy się ta bardzo ciekawa historia. Wydawnictwo Dynamite Entertainment nie powiedziało jednak jeszcze ostatniego słowa, jeśli chodzi o nieśmiertelnych.

W 2009 roku wydana została nowa, tym razem dwuczęściowa mini-seria zatytułowana: „Highlander Origin: The Kurgan”. Scenariusz do tej historii stworzył ponownie Brandon Jerwa, świetne rysunki zaś Carlos Rafael. Do pierwszej części zostały wykonane trzy wersje okładek przez: Carlosa Rafaela i Stephena Segovie, a do drugiej tylko dwie, których wyłącznym autorem był Carlos Rafael.

Najłatwiej porównać tą mini-serię do wydanego właśnie albumu, będącego również „odpryskiem” dłuższej serii – „Thorgal: Kriss de Valnor”. W obydwu przypadkach, mamy ukazane początki (origin) postaci drugoplanowej z dłuższej serii, gdzie odgrywała ona rolę „czarnego charakteru”.

„Highlander Origin: The Kurgan” opowiada historię jednaj z najbardziej znanych postaci w świecie „Highlandera” – pierwszego „czarnego charakteru” – Kurgana. Prawdziwego imienia tej postaci nie poznajemy. Kurganie byli plemieniem żyjącym na terenach obecnej Rosji, bardzo agresywnym i okrutnym, znani z tego, że dla zabawy rzucali dzieci do jamy z dzikimi psami, aby zobaczyć, kto w tym pojedynku zwycięży. Od ich nazwy przyjął właśnie imię nasz nieśmiertelny. Zacznijmy jednak od początku. Kurgan urodził się około 1005 roku p.n.e. na wschodnim wybrzeżu morza Kaspijskiego. Został przygarnięty przez Griga i Urę. Przybrana matka dbała o chłopca, ale Grig traktował go bardzo źle. Nienawidził znajdy i denerwowało go w nim wszystko, a najbardziej to, że zjadał jedzenie, na które on ciężko zapracował. Kurgan miał bardzo trudne dzieciństwo. Grig znęcał się nad nim cały czas, aż do momentu, kiedy pomimo protestów Urmy, zabrał go w miejsce, gdzie jego współplemieńcy zabawiali się walką dzieci z psami. Do jednej z takich jam, gdzie wściekły pies rozerwał właśnie małego chłopca, został wrzucony Kurhan. Mimo wątłej postury biło w nim jednak dzikie serce. Przy pomocy kamienia i znalezionej gałęzi, zabił równego mu prawie wielkością dzikiego psa. Wkrótce jednak zemścił się za to na Grigu, kiedy byli na polowaniu, wrzucając mu do gardła, gdy spał, rozżarzony kamień wyjęty z ogniska. Kiedy wrócił sam, na pytanie Urmy, gdzie jest jej mąż, stwierdził: „Przyszedł niedźwiedź i go zabił w nocy. Jestem głodny, co jest na kolację?”. Pierwsza śmierć dopadła go w wieku 25 lat (970 p.n.e.). Po pewnym czasie przyłączył się do bandytów napadających karawany. To wtedy poznał innego nieśmiertelnego Beduina, który nauczył go wszystkiego o prawach rządzących nieśmiertelnymi. Został jego nauczycielem i jest jedyną osobą, którą Kurgan mógłby nazwać przyjacielem. W 476 roku wyruszył razem z armią perską na podbój świata. Wtedy właśnie w bitwie pod Platejami spotkał Tak-Ne (później znanego jako Ramirez). Około 410 r. naszej ery Kurgan brał udział w zdobyciu Rzymu razem z gotyckimi plemionami… i tak dalej i dalej. Wiódł życie pełne wojny, grabieży i morderstw, jednocześnie podporządkował się całkowicie prawidłom kodeksu nieśmiertelnych i w pewnym sensie honorowo wywiązywał się z wszystkich ograniczeń. Dla nas ciekawa może być jedna jego przygoda, ukazana w drugim zeszycie, do jakiej doszło około 615 roku p.n.e. w Mezopotamii, gdzie Kurgana odnaleźli „Jeźdźcy Apokalipsy”: Kronos, Caspian i Silas. Methosa już z nimi nie było z powodu – jak to określił Krosno – konfliktu, jaki miedzy nimi powstał. Jeźdźcy przybyli słysząc opowieści o Kurganie z propozycją, aby się do nich przyłączył i został czwartym „Jeźdźcem”. Bohater tej opowieści nie chciał jednak o tym słyszeć. Nie zamierzał się do nikogo przyłączać. Jego jedynym celem było żyć wedle prawidła: „Może zostać tylko jeden”. Zależało mu tylko i wyłącznie na głównej wygranej i nie chciał tracić czasu na wątpliwe przymierza. „Jeźdźcy” nie przyjęli jednak dobrze odmowy. Mógł żyć jako jeden z nich, albo wcale. Kurgan nie był na to przygotowany. „Bracia” nie przestrzegali żadnych praw rządzących nieśmiertelnymi, między innymi prawa o nie włączaniu się w pojedynki. Zaatakowali go wszyscy trzej jednocześnie. Caspian i Silas przytrzymali Kurgana za ramiona, a Kronos przyłożył ostrze swego miecza do gardła nieśmiertelnego i powtórzył swoją ofertę. W odpowiedzi pytany jedynie splunął mu w twarz. Takiej odpowiedzi „Jeźdźcy” się nie spodziewali. Zaatakowali, dziko tnąc mieczami Kurgana, a kiedy ten upadł, Kronos wbił w jego pierś swój miecz, po czym złamał jego ostrze zostawiając je w ciele pokonanego. I tak go zostawili, obiecując, że ich kolejne spotkanie będzie dla Kurgana ostatnim…

W ten oto sposób dotarliśmy do końca omawiania wszystkich znanych mi pozycji, które opowiadają o życiu nieśmiertelnych, o których pierwszy raz usłyszeliśmy dzięki filmowi Russella Mulcahy z 1986 roku. To na pewno nie koniec ich historii. Być może już niebawem usłyszymy o nich ponownie, albo dzięki kolejnym komiksom Dynamite Entertainment lub zapowiedzianego remake’u filmu „Highlander”.

Robert Highlander-czyk

„Nieśmiertelnych” mogliśmy do tej pory zobaczyć w:

Filmy:
Highlander (1986)
Highlander II: The Quickening (1991)
Highlander III: The Final Dimension (Highlander III: The Sorcerer) (1994)
Highlander II: The Renegade Version (1995)
Highlander: Endgame (2000)
Highlander: The Source (2007)

Seriale:
Highlander: The Series (1992-1993) Season 1
Highlander: The Series (1993-1994) Season 2
Highlander: The Series (1994-1995) Season 3
Highlander: The Series (1995-1996) Season 4
Highlander: The Series (1996-1997) Season 5
Highlander: The Series (1997-1998) Season 6
Highlander: The Raven (1998-1999)

Filmy animowane:
Highlander: The Search for Vengeance (2007)

Seriale animowane:
Highlander: The Animated Series (1994-1995) Season 1
Highlander: The Animated Series (1995-1996) Season 2
The Methos Chronicles (2001)

Gry:
Highlander
Highlander: The Last of the MacLeods
Highlander: The Game

Powieści:
Highlander: The Element of Fire
Highlander: Scimitar
Highlander: Scotland the Brave
Highlander: Measure of a Man
Highlander: The Path
Highlander: Zealot
Highlander: Shadow of Obsession
Highlander: The Captive Soul
Highlander: White Silence
Highlander: An Evening at Joe’s
Highlander: The Complete Watcher’s Guide

Komiksy (zeszyty):
Highlander #0-12 (2006-2007)
Highlander: Way of the Sword #1-4 (2007-2008)
Highlander Origins: Kurgan #1-2 (2009)

Komiksy (TPB):
Highlander Limited Edition HC (2008)
Highlander Volume I: The Coldest War TPB (2008)
Highlander Volume II: Dark Quickening TPB (2008)
Highlander Volume III: Armageddon TPB (2008)
Highlander: Way of the Sword (2009)

Przy tworzeniu tego opracowania wykorzystane zostały informacje znajdujące się na:
http://en.wikipedia.org/wiki/Highlander_(franchise)
http://en.wikipedia.org/wiki/Highlander_(comics)
http://www.highlanderworldwide.com/world/animation/methoschronicles/index.html
http://www.highlanderworldwide.com/world/written/Library.html
http://www.fantasticfiction.co.uk/series/highlander/element-of-fire.htm
http://www.dynamiteentertainment.com

część 4